அவள் அப்படித்தான்

சேகரித்து வைத்துக் கொண்டு
       அமர்ந்திருந்தாள் தெருவோரமாய்
    சிதறிப் போன ஞாபக நட்சத்திரங்களை 

   
        கடை விரித்தாள்

        இருந்தன அமைதியாய்ச் சிலவும்
    இங்கும் அங்கும் பறப்பனவாயும் ...
  
        ஒன்றையெடுத்துத் தனக்கென வைத்தவள்
    தேர்ந்த வியாபாரி போலச் செயல்பட்டதில்
    சாயம் போன, உதிரிக் கனவுகள் கூட விலை போயின
  
        இருள் சூழ்ந்த வேளையொன்றில்
        மேகப் பொதியிலிருந்து நேராக இறங்கிய ஒருவன்
    மெல்லிய சிரிப்பை உதிர்த்தவாறே
         தனக்கென இவள் ஒதுக்கி வைத்திருந்ததைக் கேட்டான்

  
    அனைத்தையும் கொடுத்தாள்

    விலையேதுமில்லாமலே
    அவளிடத்து வாங்கிய பொருள் கொண்டவன்
    அந்தகாரத்துக்குள்ளே மறைந்தே போனான்
  
    மறு தினம் மீண்டும் கடை விரித்தாள்
         தன் அழகிய விழிகளால்
    ஆழமாய்ப் பார்த்தவாறே

    நேற்றைய ஞாபகங்களை 

    இன்றைய விற்பனைப் பொருட்களாக்கி