இறக்கை முனையில்

எழுத்துகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாய் 

சிதறிக் கிடந்தன...

அறை முழுதும்... அதில் ஒன்று 

எங்கோ தனை ஒளித்துக்கொண்டது

வார்த்தைகள் அமைக்கும்பொருட்டு

அவ்வொரு எழுத்து நிரந்தரத் தேவையாய்

நின்றுவிட்டது...

சந்து பொந்துகளின் இடுக்குகளில் 

சிக்கி பின் சாய்வாய் 

காற்றாடியின் நடுவே ஒளிந்து கொள்கிறது 

மெல்ல அதன் முனை வாலாய் நீண்டு 

தொங்க ஆரம்பித்தது 

ஒரு கட்டத்தில் 

இறக்கைகள் சுழல 

நின்று இருந்த அந்த எழுத்து இப்போது 

அகங்காரம் கொண்டு 

வட்டமடித்து அறைமுழுவதும் 

கூச்சல் எழுப்ப ஆரம்பிக்கிறது...

http://www.vallinam.com.my/issue41/poem5.html