ஓர் பிறப்பும் இறப்பும்

எங்காகிலும் தட்டுபடுகிறதோ

அந்த சாம்பல் வண்ண வண்ணாத்திப்பூச்சி ?

நீள் கோடுகளும் அங்காங்கே

புள்ளிகளுமாய்..

அழகின் ஒரு பகுதியை

குத்தகைக்கு எடுத்த பிம்பமென

தாவி தாவிப் பறக்கும் அது …?

மனம் கவர்ந்திழுத்த அதன்

நினைவுகளில்

அழுகிப்போன இதயங்களின்

சுவடுகள் ஏதும் பதிப்பிக்க

அவைகள் இறகுகள் உதிர்ப்பதாய்      இல்லை …

மெல்லிய இறக்கைகள் விரித்து

பறக்கும் அவைகளில்

கனந்து போன துன்பங்கள்

கரைந்து போக …

மழையின் சாரல்கள் மிஞ்சியவற்றையும்

கரைக்க ….ஏதோ ஓர் பிறப்பின்

ஆரம்பமும் …முடிவும் …

ஒருங்கே பிரசவித்தது ….

...மீண்டும் ....

எண்ணற்ற நட்சத்திரக்
கோள்களில் தேடி த் தேடி
களைத்துபோய் இருக்கையில்
எங்கோ ஒரு மூலையின் ஓரமாய்
கண்சிமிட்டி அழைக்கிறாய்

இறகுகளின் சுமைகளை
அப்போது தான்
உதிர்த்து பரவலாய்
வைத்திருந்தேன் …
அவைகளை எடுத்து பிணைத்து
கொண்டு இருக்கையில் …
சப்தப்படாமல் விடிந்து விடுகின்றது
ஒரு காலைப்பொழுது ….

இரவிற்கான காத்திருத்தல்
தொடங்குகிறது …..