அகழி

இடைவெளி

அதிகப்படுகிறது

நாளுக்கு நாள்

என் தனிமைகளுடன்

சேர்த்துன் மௌனங்களும்

ஆழப்படுத்துதல் துரிதமாகி

முன்மொழிந்த வார்த்தைகள்

யாவும் மொழியிழந்து போயின

கோட்டை மூடும் வரை

காத்திருக்கிறேன்

இதுவரை பாலமாய்

வாயில்கள் மட்டுமே

நன்றி 

திண்ணை 

சுழல்

மகிழ்ச்சியின் சாயலில் 

சுழித்தோடியதோர்

மின்னல் கீற்று 

மூடி வைத்து அடைகாத்து 

பக்குவப்பட்ட ஆழத்தில் 

பதுக்கிவைக்கப்பட்டது 

ஆற்றங்கரையுள்

காலங்கள் உருண்டோடிட 

மருண்டது

உள் அடக்கப்பட்ட உணர்வின்  சாயல் 

துணை தேடியலையஇழுத்துச் சென்றது

என்னைத் தன்னுள்

வெகுதூரம் சென்றபின் 

குற்றமுணர்ந்து விடுவித்தது 

மிதந்தது ஓர் சடலம்

காற்றுக் குமிழிகள் மேல் இழுத்து வர ..


நன்றி 
திண்ணை ...

who are you???

கல்லறைப் பூக்கள்

மாமிசச் சிதிலங்களைப்
புழுவரிப்பதையொத்த
உடலுண்ணும் பட்சினிகள்

அகோர நிழல்களின்
பிரதிபலிப்புகள் ஆங்காங்கே

உயிரற்ற சடலத்திடம் கூட
தேடல்கள்
நிலை மாறும் செடி போல்
மரணவீச்சு

உறக்கமற்று, சலனமற்று
தனக்கான சவக்குழியைத்
தோண்டிக் கொள்கிறது
இன்றுதிர்ந்த பூவொன்று




நன்றி
திண்ணை ....

A TRAP.....

He had an impish smile...

Drowning me was his silent mission

 I was attracted by the  passion

 With a void black hole of amusement ..

The words of him were serene 

No disguise of thoughts

Slowly and steadily he proceeded

I was his prey

which I never want to  repel

Is the other name of his is LOVE?

இடைவெளி

இடைவெளி நிரப்புதலென்பது
இல்லை 

அத்தனை எளிதானதாக

மென்று விழுங்கப்படும் வார்த்தை

மௌனம் பூசப்பட்ட மொழியென
ஒவ்வொன்றும் தனக்கான இடங்களை நிரப்பிட

மீண்ட கனவுகள் விட்டுச் சென்ற
நிஜங்களின் நிழல்கள் மட்டும் 

ஆழப்பதிந்த வடுவின் தடமாய்...

காலப் பூக்கள் மட்டுமே நிரப்புவதாய்...

நன்றி 

உயிரோசை /உயிர்மை